11 listopada, dla upamiętnienia odzyskania przez Naród Polski w 1918 roku niepodległego bytu państwowego, obchodzimy Narodowe Święto Niepodległości. Zostało ono ustawowo wprowadzone w okresie II Rzeczypospolitej w 1937 roku i było obchodzone do roku 1939. Następnie w latach okupacji hitlerowskiej oraz w okresie od 1945 do 1989 roku w czasie rządów komunistycznych, obchodzenie Święta 11 listopada było zakazane.
Dopiero w roku 1989, ustawą sejmu, jego obchody ponownie przywrócono.
Pamiętna jesień 1918 roku należy do najważniejszych okresów naszej historii. 11 listopada 1918 roku podpisano akt kapitulacji Niemiec kończący I wojnę światową. Przywóda ruchu niepodległościowego Józef Piłsudski, uwolniony pod naciskiem opinii publicznej z więzienia w Magdeburgu, przyjechał do Warszawy. Dzień później Rada Regencyjna przekazała Józefowi Piłsudskiemu naczelne dowództwo nad Siłami Zbrojnymi, 14 listopada przejął On władzę cywilną, a 16 listopada w depeszy do państw Ententy ogłosił powstanie niepodległego państwa polskiego, obejmującego wszystkie wyzwolone ziemie polskie. Choć granice niepodległej Polski w 1918 roku zaczynały się dopiero kształtować, 11 listopada 1918 roku pozostaje oficjalnym początkiem odrodzonej po zaborach Rzeczypospolitej.
Każdego roku, Narodowe Świeto Niepodległości obchodziliśmy w szczególnie uroczysty sposób. Niestety, obecnie z powodu pandemii COVID-19, stało się to w imię słusznej sprawy ochrony zdrowia i życia Polaków na taką skalę niemożliwe.
Nie zmienia to jednak faktu, że jest to okres w którym przede wszystkim uświadamiamy sobie czym jest wolność i solidarność oraz dziękujemy za niepodległość, którą odzyskaliśmy po 123 latach niewoli. W tym dniu wspominamy również naszych poległych żołnierzy i weteranów, którzy na misjach poza granicami kraju walczyli o wolność innych narodów niejednokrotnie za cenę własnego życia.
Niechaj pamięć o ich bohaterskich czynach na zawsze trwa w sercach i umysłach wszystkich Polaków!
Dowódca
gen.bryg. dr inż. Sławomir Drumowicz
