W nocy z 15 na 16 lutego 1941 roku po raz pierwszy zrzucono Cichociemnych na teren okupowanej Polski.
Cichociemni byli elitą polskiej armii podziemnej.
Nazwa Cichociemni nawiązywała do rodzaju działań jakie wykonywali żołnierze. Działali w tajemnicy – cicho, i najczęściej w nocy – ciemno. Wyszkoleni w Wielkiej Brytanii spadochroniarze wykonywali najtrudniejsze misje dywersyjne m.in. zamachy na ważnych urzędników i dowódców niemieckich, wysadzanie mostów i torów kolejowych.
15 lutego 1941 r. z Wielkiej Brytanii wystartował samolot RAF, Królewskich Sił Powietrznych. W ramach operacji „Adolphus”, zrzucił w okolicach wsi Dębowiec (Śląsk Cieszyński) dwóch pierwszych Cichociemnych mjr. Stanisława Krzymowskiego, ps. „Kostka” oraz rtm. Józefa Zabielskiego, ps. „Żbik”.
Ostatni przerzut odbył się w nocy z 26 na 27 grudnia 1944 r.
W czasie wojny na teren walczącej Polski przerzucono 316 spadochroniarzy i 28 kurierów. Cichociemni walczyli na wszystkich frontach II Wojny Światoweji o odzyskanie niepodległości. W Powstaniu Warszawskim walczyło 91 Cichociemnych.
Po wojnie za swoją służbę byli represjonowani przez władze komunistyczne.
Chwała Bohaterom!
Od sierpnia 1995 roku Jednostka Wojskowa GROM przejęła dziedzictwo i z honorem kontynuuje tradycje Cichociemnych Spadochroniarzy Armii Krajowej 1940-1945 oraz przyjęła nazwę wyróżniającą „Cichociemnych”.
źródło: CSzWS
