Urodził się 16 marca 1972 roku w Częstochowie. Absolwent Wyższej Szkoły Oficerskiej Wojsk Łączności w Zegrzu (1996), Wyższego Kursu Specjalistycznego w Zegrzu (1999), studiów magisterskich w Wojskowej Akademii Technicznej w Warszawie na kierunku elektronika i telekomunikacja (2001) oraz Polish Open University (2008).
Służbę liniową rozpoczął w roku 1996 w 1 Pułku Specjalnym Komandosów (obecnie Jednostka Wojskowa Komandosów), gdzie zajmował następujące stanowiska: dowódca plutonu, dowódca kompanii, szef łączności, szef sekcji wsparcia dowodzenia i łączności, szef sztabu. W latach 2003-2004 pełnił służbę w Polskim Kontyngencie Wojskowym w Iraku.
W 2006 r. został mianowany na stanowisko szefa wydziału dowodzenia i łączności w Dowództwie Wojsk Specjalnych, był także szefem Pionu Operacyjnego – zastępcą szefa sztabu Dowództwa Wojsk Specjalnych. Zajmował się głównie planowaniem i kontrolą operacji specjalnych prowadzonych przez zespoły bojowe. Był też bezpośrednio zaangażowany w budowę i rozwój polskich Wojsk Specjalnych. Ukończył kursy: NATO Special Operations Headquarters oraz US Joint Special Operations University. 26 listopada 2012 r. objął dowodzenie Jednostką Wojskową Komandosów, którą dowodził niespełna cztery lata.
Przy okazji nominacji na dowódcę JWK tak komplementował go ówczesny dowódca Wojsk Specjalnych, gen. Piotr Patalong:
„Pułkownik Kukuła należy do grona najzdolniejszych oficerów Wojsk Specjalnych. To żołnierz nowego pokolenia. Jego kariera rozwijała się w międzynarodowym środowisku Sojuszu Północnoatlantyckiego. Człowiek niesłychanie kreatywny, widzący potrzeby nowoczesnej armii i wojsk specjalnych„.
A tak o swojej służbie w DWS opowiadał sam Kukuła:
„Dla mnie służba w DWS była wspaniałą lekcją. Dzięki niej wiem, co powinienem robić, by jednostka mogła być ważnym elementem operacji połączonych, a jej żołnierze potrafili współdziałać także z żołnierzami innych rodzajów sił zbrojnych„.
To m.in. pod jego kierownictwem JWK osiągała sukcesy na misjach zagranicznych, co w 2013 roku docenił Minister Obrony Narodowej Tomasz Siemoniak przyznając Jednostce z Lublińca tytuł „Przodującego Oddziału Wojska Polskiego”. To także czas zacieśniania więzi z Powstańcami Warszawskimi z batalionów Miotła, Parasol, Zośka, a także akcji takich jak „Upamiętniaj godnie”.
Od 20 września 2016 r. dowodzi Wojskami Obrony Terytorialnej (WOT). 23 listopada 2016 roku awansowany na stopień generała brygady. 15 sierpnia 2018 r. mianowany na stopień generała dywizji. W 2021 roku awansowany do stopnia generała broni. Służbę na stanowisku Dowódcy WOT zakończył 31 grudnia 2022 roku.
źródło: Wojska Obrony Terytorialnej, Polska Zbrojna
Fot. I. Dorożański, R. Jankowski, WOT, MON
